“என் சொல் செயல்” உங்களை நல்லதாக்குவது போல் – “உங்கள் சொல் செயல்” மற்றவர்களை நல்லதாக்க வேண்டும்

இந்தப் பூவுலகில் அகஸ்தியன் சர்வ தீமைகளையும் அகற்றி சர்வ தீமைகளையும் அகற்றிடும் பேரருளைப் பெற்று நமது பூமியின் “துருவ நிலையின் நேராக நின்று.., துருவ நட்சத்திரமாக.., வடகிழக்காக அமைந்துள்ளான்”.

துருவ நட்சத்திரம் எத்தகையை விஷத் தன்மைகளானாலும் தீமைகளானாலும் அதையெல்லாம் ஒளியின் சுடராக மாற்றிக் கொண்டயுள்ளது.

அந்தத் துருவ நட்சத்திரத்திலிருந்து வரும் பேரருள் பேரொளியைக் கவரும்படி செய்தார் நமது குருநாதர். துருவ நட்சத்திரத்திலிருந்து வரும் அருள் உணர்வுகளை நுகரச் செய்து.., என் உடலுக்குள் வந்த.., “தீமைகளை மாற்றியமைக்கும்” முறையினைச் சொன்னார்.

அதன் வழி என் வாழ்க்கையில் வந்த தீமைகளை நீக்கினேன். அவர் எனக்குக் காட்டிய அதே வழியில் குரு கொடுத்த அருள் உணர்வுகளை உங்களிடம் பதிவு செய்துவிட்டேன்.

1971ல் வைகுண்ட ஏகாதசி அன்றுதான் நம் குரு ஒளி உடல் பெற்ற நாள். தீமைகளை வென்று சப்தரிஷி மண்டலத்துடன் இணைந்தார்.

அவரைப் போலவே நீங்களும் தீமைகளை அகற்றுங்கள். இந்த உடலுக்குப் பின் ஒளியாக மாற்றுங்கள். உங்களால் முடியும்.

நான் (ஞானகுரு) ஒன்றும் உங்களை மாற்ற முடியாது. “சாமி மாற்றுவார்.., சாமியார்..,” என்று நான் சொன்னால் உங்களை ஏமாற்றுவதாகத் தான் அர்த்தம்.

ஏனென்றால்.., நீங்கள் எண்ணியதை உங்கள் உயிர் தான் அதை அணுவாக மாற்றுகின்றது.

“நீங்கள் எல்லோரும் அருள்ஞானம் பெறவேண்டும்” என்று எண்ணும் பொழுது தான் நானும் அதைப் பெறுகின்றேன்.

இதைப் போல நீங்களும் “உலக மக்கள் அனைவரும்” அந்தத் துருவ நட்சத்திரத்தின் பேரருளைப் பெறவேண்டும் என்று ஏங்கினால் நீங்களும் பெறலாம்.

ஆகவே, குருநாதர் காட்டிய அருள் வழியை நாம் பின்பற்றுவோம். குருநாதர் காட்டிய  அருள் வழியைப் பின்பற்றி நடக்கும்போது நாம் எதைச் செயல்படுத்த வேண்டும்?

1.நான் ஒருவரைப் பார்த்தேன்…, அவரின் தீமைகளைக் கேட்டேன்.

2.துருவ நட்சத்திரத்தின் பேரருளைப் பெற்றேன்

3.அவர் நன்றாக ஆக வேண்டும் என்று சொன்னேன்.

4.”அவர்கள் நன்றாக ஆனார்கள்…,” என்று இந்த சந்தோஷம் உங்களுக்கு வரவேண்டும்.., “வரும்”.

இதைத்தான் நாம் செய்ய வேண்டும்.

அதை விட்டுவிட்டு “என்னைத் திட்டிக் கொண்டேயிருக்கின்றான்.., இரு.., நான் அவனைப் பார்க்கிறேன்.., அவனைத் தொலைத்து விடுகிறேன்” என்ற நிலை வரக்கூடாது.

அதற்குப் பதிலாக அந்த அருள் உணர்வை நான் பெற்றேன். “என்னைத் திட்டியவர்கள் தீமையிலிருந்து விடுபட்டனர்…, அவர்கள் நல்லவர்களாக ஆனார்கள்” என்று இப்படிப்பட்ட அனுபவமாக இருக்க வேண்டும்.

அதைப் போல நோயுற்றவர்களாக இருந்தால்.., “என் பார்வையால் சொல்லால் மூச்சால் அவர்கள் நோய் விலகியது” என்ற நிலைக்கு நீங்கள் வளர வேண்டும்.

இதை நீங்கள் ஒரு பழக்கத்திற்கு கொண்டு வரவேண்டும்.

குரு எனக்கு இதைத்தான் காட்டினார். அதைத்தான் நான் உங்களுக்கு உணர்த்துகின்றேன். பதிவாக்குகின்றேன்.

“இதைச் செயல் வடிவுக்குக் கொண்டு வருவது” உங்களுடைய பொறுப்பு. ஆகவே,

பகைமையை மாற்றுங்கள்.

பண்பை வளர்த்துக் கொள்ளுங்கள்.

அன்பை வளர்த்துக் கொள்ளுங்கள்.

அரவணைக்கும் சக்தியை உங்களுக்குள் கூட்டிக் கொள்ளுங்கள்.

பேரன்பை உருவாக்குங்கள்…, பேரிருளை மாற்றுங்கள்.

பேரன்பைக் கூட்டினால் நமக்குள் இருள் என்ற நிலைகள் வராது தடுக்க முடியும்.

நாமெல்லாம் அருள் வழியில் செல்வோம். இனி விஞ்ஞான உலகில் வரும் கடும் விஷத்தன்மைகளிலிருந்து மாற்றியமைப்போம் என்று உறுதி கொள்ளுங்கள்.

2. ஞானிகள் கொடுத்த சாஸ்திரங்களில் சொல்லப்பட்ட உண்மைகள்

“உருவங்களைக் காட்டி.., அருவத்தின் செயல்கள் நம்மை எப்படி மாற்றுகிறது…?” என்பதைக் காட்டுவதற்குத்தான் காவியங்கள் படைக்கப்பட்டது

நமது வாழ்க்கையில் அன்பும் பண்பும் கொண்டு வளர்ந்து வரப்படும்போது கோபம் என்ற உணர்வுகளை எடுத்தால் என்ன ஆகும்?

நமக்குள் மகிழ்ச்சியுற்ற நிலைகளை இழந்துவிடுவோம்.

பிறரை மகிழச் செய்யும் நிலைகளையும் இழக்கச் செய்து கோபத்துடன் கொதித்தெழும் நிலைகளில் தாக்கும் உணர்வுதான் நமக்கு வருகின்றது.

இதைப் போல வரும்போது அந்தக் கோபத்தின் உணர்வை நம் உயிர் அது ஈசனாக உருவாக்கி “இந்திரலோகமாக மாற்றி” நமக்குள் மகிழ்ச்சி என்ற உணர்வுக்கு மாறாக “இரத்தக் கொதிப்பு” என்ற உணர்வை உருவாக்குகின்றது.

இதனால் நம்மையறியாமலே அடுத்தவர்கள் மேல் கோபப்படும் உணர்வு நமக்குள் உருவாகிவிடுகின்றது.

நாம் எண்ணும் உணர்வுகள் எதுவோ அதை உயிர் பிரம்மமாக மாற்றி அந்த உணர்வின் தன்மை சிவமாக (உடலாக) மாற்றிக் கொண்டே உள்ளது.

புலி எப்படி இரக்கமற்றுக் கொன்று தன் உணவைப் புசிக்கின்றதோ இதைப் போன்று மனிதனுக்கும் கோபம் வந்துவிட்டால்.., எதையும் கோபத்துடன் தாக்கும் நிலையும் மற்றவரைக் கோபமாகப் பேசும் நிலையும் அதிகமாகின்றது.

அங்கே சிவன் ஆலயத்தில் என்ன இருக்கின்றது? நந்தீஸ்வரன்.

நாம் சுவாசித்த உணர்வுகள் நந்தீஸ்வரா. சுவாசித்த உணர்வுகளை உடலுக்குள் அணுக்களாக உயிர் உருவாக்கி அந்தக் கணக்கின் பிரகாரம் “அடுத்த உடலை உருவாக்கும்..,” என்ற நிலைதான் சிவ தத்துவம் தெளிவாகக் கூறுகின்றது.

புலியின் உடலும் சிவமே. அதனின் கொடூர உணர்வுகள் அது விஷ்ணு வரம் கொடுத்துவிடுகிறான். அந்த பிரம்மலோகமாக அந்தக் கோபத்தின் உணர்ச்சிகளை மற்றொன்றைக் கொன்று புசிக்கும் உணர்வின் அணுக்களை அங்கே விளைவிக்கின்றான். அதன் வழி உடலாகின்றது. ஆகவே இது புலியாக மாறுகின்றது.

புலியாக இருந்த நாம்.., “இன்று மனிதனாக வந்துள்ளோம்” என்று காட்டுவதற்காக மான்.., புலி.., யானை.., என்ற இந்த உடலை ஆடைகளாகச் சிவன் அணிந்தான் என்று சிவ தத்துவத்தில் கூறப்படுகின்றது.

இதைப் போல பலவிதமான உடல்களை நாம் எடுத்துத் தான் இன்று நாம் மனிதனாக வந்தோம் என்ற நிலையைக் காட்டுகின்றார்கள்.

சிவன் உடலில் இவ்வொரு மணிக்கட்டிலேயும் “விஷத்தின் துளிகளை.., அந்தப் பாம்பினை.., அதைக் காப்பாகப் போட்டிருப்பார்கள்”.

கழுத்திலே பாம்பு ஜடா முடியிலே பாம்பு கைகளிலே பாம்பு என்ற நிலையும் “எல்லாவற்றிலும் இயக்கம்.., விஷத்தின் இயக்கமே” என்று நாம் அறிந்து கொள்வதற்குத்தான் சிவ தத்துவத்தில் இவ்வளவு தெளிவாகக் கொடுத்துள்ளார்கள்.

இதையெல்லாம் நாம் சற்றுச் சிந்தித்துப் பார்க்க வேண்டும்.

மனித இனத்தைக் காத்து தான் மனிதனான பின் இனி பிறவியில்லா நிலைகள் எவ்வாறு அடைய வேண்டும் என்று தெளிவாகக் கூறியுள்ளார்கள்.

மனிதனான பின் நாம் எதை நுகர வேண்டும் என்று காட்டியுள்ளார்கள்.

தன்னை அறியாத நிலைகளில் தீமைகளை நுகர்ந்தால்

1.அந்தத் தீமையான உணர்வுகள் நமக்குள் வராதபடி எப்படித் தூய்மைப்படுத்த வேண்டும்

2.எப்படி மனதைச் சுத்தப்படுத்த வேண்டும்

3.தீமைகள் வராது நமக்குள் எப்படித் தடுத்தல் வேண்டும்

என்பதைத்தான் இராமாயணம், மகாபாரதம், கந்த புராணம், சிவ புராணம் விநாயக புராணம் என்ற காவியங்கள் உணர்த்துகின்றது. இவ்வாறு அந்தக் காவியங்களைப் படைத்தவர்கள் மெய்ஞானிகள்.

1.அதிலே உருவத்தை அமைத்து.., “அருவச் செயல்கள்” நம்மை எப்படி மாற்றுகின்றது?

2.வாழ்க்கையின் எப்படி ரூபங்களை மாற்றுகின்றது?

3.அடுத்த பிறவிகளை எப்படி மாற்றிக் கொண்டேயிருக்கிறது?

4.உடல்களை நமது உயிர் எப்படி மாற்றுகிறது?

என்பதை நமது காவியங்கள் தெளிவாகக் கூறுகின்றது.

நாம் எதிலே வலிமையானவர்களாக ஆக வேண்டும்?

1.இயற்கையில் ஒரு அணு “தன் ஆற்றலை” எவ்வாறு பெருக்கிக் கொள்கின்றது?

இயற்கையில்.., “ஒரு அணுவை.., ஒரு அணு விழுங்கித்தான்.., ஆற்றல் பெருகி வரும்”.

இப்பொழுது நாம் அந்த வகையிலே ஆற்றல்மிக்க நிலைகள் ஒன்றை ஒன்று விழுங்கி.., “விழுங்கி விழுங்கித்தான்..,” ஆற்றல்மிக்க நிலைகள் கொண்டு நம் உடலில் இருக்கக்கூடிய உணர்வின் தன்மை அத்தனையும் வேலை செய்யும்.

இதைப் போலத்தான் கெட்டவன் நல்லதைச் செய்வான்.., நல்லவன் கெட்டதைச் செய்வான். இப்படி இரண்டும் ஒன்றுக்கொன்று செயல்படும் தன்மைகள் கொண்டது.

“ஒரு நல்லவன்” திடீரென்று பயந்தான் என்றால் விஷம் வந்து இவனை ஆட்கொண்டுவிடும். அப்படி இவன் விழுங்கிய நிலைகள் கொண்டு “நல்லது.., கெடுகிறது”.

“ஒரு முரடனானவன்” தாக்கும் நிலைகள் கொண்டு அசுர உணர்வின் தன்மை கொண்டு அவனுக்கு வலிமையான நிலைகளை அங்கே பெறுகின்றான்.

அந்த வலிமையின் தன்மை வரப்படப் போகும் பொழுது அவனுக்குள் விஷத்தைச் சேர்த்து அவன் உடலின் தன்மை விஷமாக மாறும். “மிருகமாகப் பிறப்பான்’.

2.“நல்லதை அழிக்கும் நிலைதான்” இன்று வலுவாக இருக்கின்றது

இன்று மனிதனுடைய நிலைகளில் இருக்கப்படும் பொழுது ஆத்திர புத்தியுடன் நாம் பேசினோம் என்றால் அந்த ஆத்திர புத்தியினுடைய நிலைகள் இங்கே அமிழ்த்தி அசுரத்தன்மையாக அதாவது மிருகத்தின் உணர்வுகள் அங்கே பதிந்துவிடும்.

ஏனென்றால், மிருகத்தின் தன்மை விஷத்தின் தன்மையை ஏற்றுக் கொள்ளும் தன்மை கொண்டு இந்த உணர்வின் தன்மை இங்கே வந்துவிடும். இங்கே இரத்தக் கொதிப்பாக வந்துவிடும்.

இதைப் போல ஒவ்வொரு நிமிடமும் நம்மையறியாமலே பல நிலைகள் செயல்படும் தன்மையிலிருந்து இன்று உலகம் முழுவதற்கும் மனிதனுடைய நிலைகள் “இருள் சூழும் நிலைகளுக்கு” வந்துவிட்டது.

விஞ்ஞானத்தின் தன்மையில் மனித உடலில் ஒவ்வொருவரும் வெளியிட்ட மூச்சலைகள் அனைத்தும் இந்தக் காற்றிலே நச்சுத்தன்மையாக மாறிவிட்டது.

ஒன்றை ஒன்று விழுங்கும் நிலைகள் என்றால் ஒன்றை ஒன்று அழிக்கும் நிலைகளாக மனிதனுக்குள் வளர்த்து வந்தான்.

அன்றைய அரசர்களில் ஒருவன் தெளிவாக வருகிறான் என்றால் அவன் தெளிவான நிலைகளில் அடக்கிக் கொண்டு வருகிறான். அதைப்போல நாமும் நடத்த வேண்டுமென்று மற்ற அரசனும் நினைக்கின்றான்.

அவன் தெளிவான நிலைகளில் வந்துவிட்டால் நம்மைக் கவிழ்த்து விடுவான். “முதலில் அவனை எப்படிக் கெடுப்பது?” இப்படித்தான் இன்றும் உலகம் முழுவதற்கும் முன்னேற்றம் அடைய முடியாதபடி சென்று கொண்டிருக்கின்றது.

விஞ்ஞான முன்னேற்றம் அடைந்திருந்தாலும் இன்றைக்கும் இதைப் போலத்தான் ஆரம்ப நிலைகளிலிருந்து “ஒரு வலுக் கொண்டவன் வலுவற்றவனை அடக்குவது..,” என்ற நிலைகளில் செயல்படுகின்றனர்.

3.வலுவான மனிதர்களாக இருக்கும் நாம் எதை நமக்குள் வலுவாக்க வேண்டும்?

ஒரு அணுவின் தன்மை வலு கொண்டது வலுவற்றதைத் தனக்குள் அது வசியப்படுத்திக் கொள்கின்றது. இது தான் உலக இயல்புகள்.

வலுகொண்ட நாம் வலுவை எதிலே சேர்ப்பது?

நமது குருநாதர் காட்டிய அருள் வழியில் விண்ணிலிருந்து வந்து கொண்டிருக்கும் அந்த மெய்ஞானிகளின் அருள் ஒளியைப் பெறவேண்டும் என்று நம் உயிரான ஈசனிடம் வேண்டி ஏங்கித் தியானித்தல் வேண்டும்.

1.அருள் மகரிஷிகளின் அருள் சக்திகளை

2.நம் உயிர் வழியாக நுகர்ந்து சுவாசித்து

3.நம் உடலில் உள்ள எல்லா அணுக்களிலும் சேர்க்க வேண்டும்.

இந்த வலுவான எண்ணத்தை நாம் சேர்க்கப்படும் பொழுது இந்த மனிதனின் உடலில் நாம் வெல்லுகின்றோம்.

ஒளியின் சரீரமாக நாம் பெறுகின்றோம். “ஒளிச் சரீரம் பெறும் வலுவின் தன்மைதான்.., நமக்குள் அது வளரவேண்டும்”.

இதுதான் குருநாதர் எமக்குக் காட்டிய மெய் வழி.

1. ஞானிகள் கொடுத்த சாஸ்திரங்களில் சொல்லப்பட்ட உண்மைகள்

பல கடவுள்கள் இன்று இருக்கின்றது, ஏன்?

நாராயணன் என்ற நிலைகள் சூரியன் என்றாலும் சர்வேஸ்வரன் – சர்வத்தையும் உருவாக்கும் உணர்வுகள் அதனின் தொடர் வரிசையாக வருகின்றது.

நமக்குள் உயிர் ஈசனாக இருந்து அதனால் வளர்க்கப்பட்ட நிலைகள் கொண்டு நாம் பேசினாலும் இந்த உணர்வைச் சூரியனின் காந்தசக்தி கவர்கின்றது.

என் உடலுக்குள் அந்த உணர்வின் தன்மை பதிவானாலும் இதன் உணர்வைத் தனக்குள் உணவாக்குவதற்கு சூரியனின் இயக்கமே எனக்குள் அது உருவாக்குவதற்கும் காரணமாக இருக்கின்றது.

ஆனால், அதற்குள் என் உயிர் ஈசனாக இருந்து என்னை எப்படி இயக்குகிறது என்ற நிலையைத் தெளிவாகச் சாஸ்திரங்கள் காட்டுகின்றது.

சர்வேஸ்வரன் என்றும் நாராயணன் என்றும் இந்தப் பிரபஞ்சம் எப்படி உருவானது? என்றும் மனிதனானபின் எப்படி ஈசனாக இருந்து மனிதனாக உருவாக்கி இந்த உணர்வின் தன்மை சர்வத்தையும் அறியும் தன்மை வருகின்றது என்று கண்டவன் அந்த மெய் ஞானி.

ஆக, சூரியன் சர்வேஸ்வரனாக இருப்பினும் நமது உணர்வின் தன்மை உயிரின் துணை கொண்டு சர்வத்தையும் உணரும் தன்மை வருகின்றது.

மனிதனான பின் நாம் எண்ணத்தால் அந்தச் சந்தர்ப்பத்தை உருவாக்கி நாம் முழுமையான நிலையில் உருவாக்கும் தன்மை பெற்றவர்கள்.

அப்படி உருவாக்கிய நிலையை உண்மையை அறிந்தபின் தான் அரசர்கள் அவர்கள் இஷ்டத்திற்குத் தக்கவாறு மதங்களை உருவாக்கி விட்டார்கள்.

மதத்தின் நிலை கொண்டு அந்த உணர்வின் நிலையைப் பதியச் செய்து அந்த உணர்வின் வழியிலே நமக்குள் கூர்மையாக எண்ணத்தைச் செலுத்தச் செய்து அதை நமக்குள் உருவாக்கிவிட்டார்கள்.

பதிந்த உணர்வின் வழிப்படி “இந்த மதம்.., இது தான் எங்கள் கடவுள்..,” நமக்குள் பதிந்த உணர்வுகள் நமக்குள் விளையத் தொடங்கிவிட்டால் “இது எங்கள் கடவுள்.., எங்களுக்குச் சொந்தமாகின்றது”.

அந்த மதத்திற்குள்ளேயே இன்னொருவர் அதாவது ஒரு அரசனின் மக்களில் இரண்டு பேருக்குள் போர் முறைகள் வந்து பிரிந்து கொண்டால் அவர் சொன்ன கடவுள் எனக்குத் துரோகம் செய்துவிட்டது.

என் தந்தை அவர் வணங்கிய கடவுளுக்குத் துரோகம் செய்துவிட்டார்  இன்னொரு மகனுக்கு அதிகமாகவும் எனக்குத் தாழமையாகவும் கொடுத்தார்.

ஆகையினால் அந்தக் கடவுள் பொய்யான கடவுள் என்று அதிலே சிறிது பிரித்துவிட்டு இந்தச் சட்டத்தை மாற்றி இதற்குள் இந்த உணர்வின் தன்மை தனக்குள் பதிய வைத்து இவர் ஒரு கடவுளை உருவாக்குவார்.

இப்படி மதத்திற்குள் இனமாக இன்றும் ஒவ்வொரு மதத்திலும் நடக்கும் போர் முறைகளைப் பார்க்கலாம்.

ஆக, மனிதனால் உருவாக்கிய உணர்வுகள் தான் கடவுளாக நம் உயிர் உருவாக்கி அந்த உணர்வின் செயலாக எப்படி உருவாக்குகிறது என்ற நிலையைத் தெரிந்து கொண்டால் நல்லது.

நாம் மனிதன் எதன் மேல் இச்சைப்படுகின்றோமோ அந்த உணர்வின் தன்மை நம் உயிர் அந்த இச்சைக்கொப்ப உணர்வை நுகர்ந்து அதன் வழி இந்த உடலை அழைத்துச் செல்கின்றது – மூஷிகவாகனா.

நாம் சுவாசித்த உணர்வுகள் வாகனமாக அமைந்து அந்தந்த வாழ்க்கையிலே அமைக்கின்றது.

இதிலே எந்தெந்த குணங்கள் அதிகமாகச் சந்திக்கும் சந்தர்ப்பமாகி வளர்கின்றதோ அது கணங்களுக்கு அதிபதியாகி அதன் உணர்வின் ரூபமாக நம்மை மாற்றுகின்றது என்ற நிலையையும் நாம் தெளிவாகத் தெரிந்து கொள்வது மிகவும் அவசியம்.

உயிரான ஈசனுக்கு மதமுமில்லை, இனமுமில்லை.

நமக்குள் உள் நின்று இயக்கும் சக்தி கடவுள். எந்த குணத்தின் தன்மையை நுகர்கின்றோமோ அதை நம் உயிர் இயக்கி அந்த உணர்வின் செயலே தெய்வமாக நம்மை இயக்குகின்றது என்பதே ஞானிகள் உணர்த்திய பேருண்மைகள்.

மனிதன் தன்னைத் தான் அறிந்து விண் செல்லும் நிலை பெறச் செய்வதற்கே அன்றைய ஞானிகள் காவியங்களைத் தீட்டி காரணப் பெயர்களைக் கொடுத்தார்கள் சாஸ்திர வடிவில்.

நாம் இதைத் தெரிந்து கொள்ள வேண்டும்.

12. விஷ்ணு தத்துவம்

கடவுளின் அவதாரம் பத்து – 10. கல்கி

உடல் கொண்ட உயிரினங்கள் மற்ற மிருகங்களெல்லாம் பரிணாம வளர்ச்சியில் வருவது. மனிதர்களான நாம்.., பரிணாம வளர்ச்சியில் வந்து.., “முதிர்வு பெற்றவர்கள்”.

இதிலிருந்து நாம் விண் செல்லும் மார்க்கத்தைத் தவறவிட்டால், நாம் கீழ்நிலையான ஆரம்ப நிலைகளுக்குச் சென்றுவிடுவோம்.

ஆரம்ப நிலைக்குச் சென்றுவிட்டால் நாம் மனிதனாக வரும் வரையிலும் எத்தனை கோடி சரீரங்களில் துன்பத்தை அனுபவித்து இன்று மனித உடலைப் பெற்றோமோ “அந்த நிலையைத் திரும்பவும் எய்யும் தருணம்” வந்துவிடும்.

அதிலிருந்து மீண்டிடும் நிலையாக “என்றும் பதினாறு..,” என்ற அழியா ஒளிச் சரீர வாழ்க்கையினை மனித உயிரான்மா பெறுவதைத்தான் ஞானிகள் “கல்கி” என்றார்கள்.

மனிதர் தாம் கல்கி என்ற பெருவீடு பெருநிலையை அடைவதைத்தான் பத்தாவது அவதாரமாகக் காண்பித்துள்ளார்கள்.

உயிர் விண்ணிலே தோன்றியது. உயிரின் பரிணாம வளர்ச்சியில் “இறுதியானதும்.., உறுதியானதுமான..,” அழியா ஒளிச் சரீர வாழ்வே மனித இனத்திற்கு இலட்சியமாக இருக்கவேண்டும் என்றுரைத்தார்கள் ஞானிகள்.

சூரியனின் ஒளிக்கதிர்களிலிருந்து வெளிப்பட்டுப் புவியின் ஈர்ப்பில் வந்த உயிரான்மாவிற்கு விண்ணில் ஒளிச் சரீரம் பெறுவதே முழுமையான நிலையாகும்.

விண்ணில் ஒளிச் சரீரம் பெற்ற உயிரான்மா தம் ஒளியின் தன்மையை நாளும் வளர்த்துக் கொண்டாலும் அது எல்லையில்லாப் பேரண்டத்தில் சிறியதாகவே இருக்கும்.

ஒளியின் சரீரத்திற்கு அழிவே இல்லை. ஆகையால்தான் பெருவீடு பெருநிலை என்ற அழியா ஒளிச்சரீரத்திற்கு என்றும் பதினாறு என்று காரணப் பெயரைச் சூட்டினார்கள் ஞானிகள்.

சப்தரிஷிகள் துருவ நட்சத்திரத்திலிருந்து வெளிப்படும் உணர்வின் ஒளி அலைகளைத் தம்முள் கவர்ந்து தம்முள் நஞ்சினைப் பிளந்து தீமைகள் தம்முள் வராது தடுத்துப் பேரின்பப் பெருவாழ்வு வாழ்ந்து கொண்டிருக்கின்றார்கள்.

மனிதர்களான நாம் நமது ஆறாவது அறிவின் துணைகொண்டு துருவ நட்சத்திரத்திலிருந்தும் சப்தரிஷி மண்டலங்களிலிருந்தும் வெளிப்படும் உணர்வின் ஒளி அலைகளை நம்முள் கவர்ந்து நம் உடல் முழுவதும் படரச் செய்து, நமது உடலில் உள்ள எல்லா அணுக்களிலும் பரவச் செய்து, அதனின் வலிமை பெற்றபின் வேதனை என்ற உணர்வுகள் நமது உடலில் ஆன்மாவாக இருப்பதைப் பிளத்தல் வேண்டும்.

தீமைகள் விளைந்த நிலையைப் பிளக்க வேண்டுமென்றால் நாம் எப்படி சக்தி பெறவேண்டும் என்பதை நமக்கு ஞானிகள் உணர்த்தி உள்ளார்கள்.

கார்த்திகை நட்சத்திரமும் ரேவதி நட்சத்திரமும் சேர்ந்து ஒரு உயிராக எப்படி உருவானதோ இதைப் போன்று தீமைகளை அகற்றிடும் சக்தியினைக் கணவன் மனைவி இரண்டு பேரும் சேர்ந்து பெறவேண்டும்.

அதாவது மகரிஷிகளின் அருள் சக்தி நாங்கள் பெறவேண்டும் எங்கள் உடல் முழுவதும் படரவேண்டும் என்று தம் உடலுக்குள் சேர்த்து மனைவி தன் கணவன் மகரிஷிகளின் அருள் சக்தி பெறவேண்டும் அவர் உயர்ந்த நிலை பெறவெண்டும் அவருடைய பார்வை என்றும் என்னைத் தெளிந்த மனமாக்க வேண்டும் மகிழ்ந்திடும் செயலாக உருவாக்க வேண்டும் என்று எண்ணுதல் வேண்டும்.

அதுபோன்றே கணவனும் தன் மனைவி அந்த சக்திகளைப் பெறவேண்டும் என்று எண்ண வேண்டும். தீமைகளை அகற்றிடும் சக்தியினை தனித்து ஒருவர் பெறமுடியாது.

நளாயினி தன் கணவனைக் கூடையில் வைத்துத் தன் சிரம் மீது சுமந்தாள் என்ற நிலையாக மனைவி தான் குறைகளை எண்ணாது கணவருடைய நிறைவான மனது எனக்கு வரவேண்டும் என்று எண்ணுதல் வேண்டும்.

ஆதியிலே அகத்தியன் துருவத்தை நுகர்ந்து அதன் வழியினில் துருவ மகரிஷியாகி தான்  பெற்ற சக்தியெல்லாம் தன் மனைவி பெற வேண்டும், என்ற உணர்வினை ஊட்டி அதே உணர்வினை மனைவி தன் கணவனுக்குக் கிடைக்கவேண்டும், என்று உணர்வினை வலுபெறச் செய்ததினால் எந்தத் தீங்கினையும் உருமாற்றவல்ல சக்தி அவர்களிடத்தில் உண்டானது.

தீமையை அகற்றிய மகரிஷிகளின் அருளுணர்வுகளை கணவன் மனைவி இரண்டு பேரும் கவர்ந்து தமக்குள் உருப்பெறச் செய்யப்படும் பொழுதுதான் சமப்படுத்த முடியும்.

தீமைகளை அகற்றும் செயலாக்கமாகக் கணவன் தனது மனைவி உயர்ந்த சக்தி பெற வேண்டும் என்று எண்ணுவதும் மனைவி தனது கணவன் பெற வேண்டும் என்று என்ணுவதும் ஆக இந்த இரு உணர்வும் வரும்பொழுது ரேவதி நட்சத்திரமும் கார்த்திகை நட்சத்திரமும் சேர்ந்து ஒரு உயிரானதைப் போன்று கணவன் மனைவி இரண்டு பேரின் உணர்வின் தன்மையும் ஒன்றாகின்றது.

உணர்வினை ஒளியாக ஒருவருக்கொருவர் மாற்றப்படும்பொழுது இருவருக்குள்ளும் வரக்கூடிய இருளினை மாற்றுகின்றது.  இருளை மாய்த்து ஒளியாக மாற்றுகின்றது.

இந்த வலுவின் தன்மைகள் பெறப்படும்பொழுது அவர்கள் பிறருடைய தீமைகளைப் பார்த்தாலும் தீமைகள் அவர்களுக்குள் வராது தடுத்துக் கல்கியின் தன்மையினை அவர்களுக்குள் உருவாக்குகின்றது.

“எமனிடமிருந்து தன் கணவனை மீட்டினாள் சாவித்திரி” எனும் நிலையாகப் பிறவியில்லா நிலை அடைந்து தம் உணர்வின் தன்மைகளை ஒளிக்கதிர்களாக மாற்றும் சக்தி பெறுகின்றது. இதுதான் கல்கி.

அருள் ஞான நெறிகளில் நினைவினைச் செலுத்தி மகரிஷிகளின் அருள் உணர்வுகளை நீங்கள் பெறுவீர்களேயானால் அருள் ஞான உணர்வை உங்கள் உயிர் அணுவாக மாற்றுகின்றது.

அருள் ஞான உணர்வுகளை மீண்டும் மீண்டும் எண்ணும் பொழுது மெய்யுணர்வுகள் உங்களுக்குள் பெருகுகின்றது.

தீமையற்ற நிலையாக உயிர் உருவாக்குகின்றது. பேரானந்தத்தின் தன்மையினை உங்களிடத்தில் உருவாக்குகின்றது. உங்களுடைய உயிரான்மா என்றும் பதினாறு என்ற மெய்ப்பொருளின் தன்மையைப் பெறும் தகுதியினைப் பெறுகின்றது.

இதனின் உண்மை நிலைகளை அறிந்துணர்ந்து தம்முள் மெய்ப்பொருளைப் பெறும் தன்மையாக தமது உணர்வை வளர்த்து வரும் அன்பர்கள்  அனைவரும் என்றும் பேரானந்த பெருவாழ்வைப் பெறுவீர்கள்.

ஆகவே இன்றைய விஞ்ஞான உலகம் மனிதனுடைய சிந்தனைகள் அழியும் தருணம் வரும் பொழுது.., “தீமையான உணர்வுகளை வாளால் வீசி.., கல்கி” – இந்தப் பறக்கும் உணர்வினுடைய நிலைகள் பெறவேண்டும்.

அதாவது ஒளியின் தன்மை கொண்டு விண்ணின் ஆற்றலால் நாளை வரக்கூடிய சந்ததிகளுக்கு ஜீவனூட்டும் மனிதர்களாக இருந்து செயல்படுவோம்.

இதில் நாம் உயர்ந்த நிலைகளை எடுத்துக் கொண்டால் நாம் அனைவரும் விண் செல்ல முடியும்.

11. விஷ்ணு தத்துவம்

கடவுளின் அவதாரம் பத்து – 9.நரசிம்ம அவதாரம்

1.விஷமான உணர்வின் தன்மைகள் இரண்யன்

மனிதனான நாம் அன்பும் பண்பும் கொண்டு வாழ்கிறோம். நமது நண்பர்களோ அல்லது உறவினர்களோ வேதனைப்படுவதைப் பார்த்து நாம் அதை நுகர நேர்கின்றது,

அப்படி அதை நுகரும் பொழுது அந்த வேதனையான உணர்வுகளை நம்மிடத்தில் “வேதனையை உருவாக்கும் அணுவாக” உருவாக்கி விடுகின்றது நமது உயிர்.

அதே சமயம் உணர்வின் ஈர்க்கும் காந்தத்தால் மோதும் பொழுது அணுவின் தன்மையாக உருவாக்குகின்றது. அதே நிலைகள் மீண்டும் பிரம்மமாக்கிவிடுகின்றது.

வேதனையை உருவாக்கும் அணுக்கள் உடலுக்குள் சென்றபின் “அணுக்களைச் சிவன் அரவணைத்துக் கொள்கின்றான்”.

இதைத்தான் “பார்வதி பஜே நமச்சிவாய” என்று பாடினார்கள். அதாவது கண்களால் பார்க்கப்படும் தீமையின் உணர்வுகள் உயிரில் மோதும் பொழுது உணர்வின் தன்மை இயக்கப்பட்டு அந்த உணர்வின் இயக்கமாக “பஜே நமச்சிவாய”

இந்த உடலுக்குள்.., அதனின் உணர்வை இயக்கும்.., “உணர்வின் ஒலிகளை எழுப்பும்.., உடலாக அமைந்துவிடுகின்றது” என்பதை உணர்த்துவதற்காகப் பாடல்களாகப் பாடினார்கள்.

வேதனையின் உணர்வை நாம் நுகர்வதினால் விஷமான உணர்வின் அணுக்கள் நமது உடல் முழுவதும் படர்கின்றது. நல்ல காரியங்கள் செய்வதற்குத் தடை ஏற்படுகின்றது.

விஷமான உணர்வின் தன்மைகளை இரண்யன் என்று காண்பித்துள்ளார்கள்.

(நம்) உடலான இந்திரலோகத்திற்குள் விஷமான உணர்வின் தன்மைகளான இரண்யன் புகுந்து நல்ல செயல்கள் நடைபெறமுடியாதபடி தடை ஏற்படுத்துகின்றான் என்று ஞானிகள் நன்கு தெளிவாக்கியுள்ளனர்.

வேதனை உணர்வுகள் நமக்குள் அணுக்களாக விளைந்துவிட்டால் அவைகள் இந்த உடலில் தன் உணர்ச்சிகளை உந்துகின்றன.

அதாவது தீமைகளை விளைவிக்கும் உணர்வின் அணுக்கள் நம் உடலில் விளைந்துவிட்டால் அது நம்மிடத்தில் வேதனையை உருவாக்குகின்றது.

இதனால் நல்லதைச் செய்ய முடியாதபடி இருக்கின்றதே.., “சிவமே..,” என்று இந்த உடலில் உணர்ச்சிகளைத் தூண்டி அறிவிக்கின்றது “நமது இந்திரலோகத்து.., அவயங்கள்”.

இதனை ஞானிகள் “தேவர்கள்” சிவனிடம் முறையிடுவதாகக் காண்பித்தார்கள்.

அதற்குச் சிவன் “எனக்கு வருவதை அணைக்கத்தான் தெரியுமே தவிர.., வேறு ஒன்றும் எனக்குத் தெரியாது’’ என்று அவர்களுக்குப் பதிலளிப்பதாக ஞானிகள் நமக்கு தெளிவாக்கியுள்ளார்கள்.

அதன் பின் “வரம் கொடுப்பவன் விஷ்ணு…,” ஆகவே அவனிடம் செல்வோம் என விஷ்ணுவிடம் வருகின்றனர். உயிரிடம் வேண்டும்படி கேட்கின்றனர்.

நீங்கள் கொடுத்த வரத்தால் இந்திரலோகத்தினுள் இரண்யன் புகுந்து எங்களைச் செயலற்றதாக ஆக்குகின்றான் ‘’விஷ்ணுவே…!  பரந்தாமா…!

எல்லாவற்றையும் உருவாக்கும் நிலைகள் கொண்டு “நீ வரம் கொடுத்த தன்மையால்.., இரண்யன் தரும் துன்பங்களை எங்களால் தாங்க முடியவில்லையே…,’’ என்று கதறுகின்றனர்.

அதற்கு விஷ்ணு, “நான்.., என்ன செய்யமுடியும்…? என்னால்.., வரம் தான் கொடுக்க முடியும்” என்று சொல்லுகின்றார்.

‘’பிரம்மா தான் உருவாக்குகின்றான்’’ அவனிடம் செல்வோம், அவன் அதற்கு உபாயத்தைச் சொல்வான் என்று பிரம்மனிடம் செல்லுகின்றார்கள்.

அங்கே பிரம்மனிடம் சென்றாலோ.., ‘’என் தந்தை விஷ்ணுவால் உருவாக்கப்பட்ட நான்.., அவர் இட்ட கட்டளைகளைச் செய்தே ஆகவேண்டும்”.

நான் உருவாக்கவில்லையென்றால்.., “உலகம் உருவாகாது’’ என்று பிரம்மனும் சொல்கின்றார்.

நான் எண்ணினாலும் என் தந்தை சொல்லை மீறாமல் “என்னை எந்த வழியில் உருவாக்கினாரோ..,” அந்த குணத்தின் இனத்தை உருவாக்கிக்கொண்டுதான் இருக்கமுடியும்.

நான் என் பணியில் தவறினால் “உலகம் உருப்பெறாது.., வாழவைக்க முடியாது..,” என்று பிரம்மன் கூறுவதாக அங்கே தெளிவாக்குகின்றார்கள்.

இந்திரலோகத்திற்குள்.., “தீமையை விளைவிக்கும் உணர்வுகள் வரும்பொழுதும்.., நல்ல உணர்வின் தன்மை அழியப்படும்பொழுதும்.., சிவனும் விஷ்ணுவும் பிரம்மாவும் என்ன உபாயங்கள் செய்கின்றார்கள்…?” என்ற நிலைகளைக் கேள்வி பதில்களாக அமைத்து நாமெல்லாம் அறிவதற்குக் காவியத் தொகுப்புகளைத் தெளிவாக்கிக் காட்டுகின்றார்கள்

2.”கண்ணனுக்குத் தான்” எல்லாமே தெரியும்

இவையெல்லாம்.., “கண்ணனுக்குத் தான்” தெரியும். ஆகவே அவரிடம் சென்று கேட்போம். “அவர் சரியான உபாயத்தைக் கொடுப்பார்” என்பதை விளக்குவதற்காகக் காவியமாகக் காண்பித்துள்ளார்கள் ஞானிகள்.

ஏனென்றால்.., கண் தோன்றியபின் எதைக் கூர்மையாகப் பார்த்து உணர்வின் தன்மையைக் கவர்ந்ததோ அதன் வழி நமக்குள் இந்திரலோகத்தை பெரிய சாம்ராஜ்யமாக உருவாக்கப்பட்டது.

கண்களால் தான் இந்த உலகையே சிருஷ்டிக்கும் வல்லமை கொண்ட “மனிதனின் ஆறாவது அறிவாகவும்.., தீமைகளை வென்றிடும் மனித உருவை உருவாக்கியது..,” என்ற நிலைகளை அங்கே தெளிவாக்குகின்றார்கள்.

அப்போதுதான் “கண்ணனிடம்” செல்கின்றார்கள்,

கண் தான் தோன்றியதிலிருந்து ஒவ்வொன்றையும் காத்தருளும் உணர்வை அறிவாக ஊட்டி அதனிலிருந்து விலகிச் செல்வதும் நுகர்ந்த உணர்வுகள் தனக்குள் வளர்வதற்கும் மூலகாரணமாக இருப்பது அவனே.

மனிதன் வரையிலும் வளர்த்தது.., “இந்தக் கண்களே”. ஆகையினால் அனைத்தும் அவனுக்குத் தெரியும். அவனிடம் செல்வோம். அவனிடம் உபாயம் கேட்போம்.

அவன் காட்டும் வழியில் நாம் செல்வோம் என்ற நிலைகளில் பிரம்மாவும் சிவனும் விஷ்ணுவும் அவனிடம் செல்கின்றார்கள்.

யாரிடம்…?

“நமது கண்களிடம்” உணர்வின் நிலைகளை முறையிடும்படிச் செய்கின்றார்கள்.

இந்திரலோகமாக உடலின் செயலாக்கங்களை மனிதன் தமது ஆறாவது அறிவின் துணை கொண்டு “எப்படித் தெளிவாக்க வேண்டும்?” என்று நமது காவியங்களில் தெளிவாகக் கூறப்பட்டுள்ளது.

அதை நாம் யாரும் பயன்படுத்தவில்லை.

ஞானிகள் காண்பித்த அருள்\வழிப்படி வானை நோக்கச் சொல்கின்றான், அதோ… வருகிறான்…, “ரிஷியின் மகன் நாரதன்…,” சூரியனின் அபிமானபுத்திரன் என்கிறான் கண்ணன்.

மனிதனின் வாழ்க்கையில் தீமைகளை வென்று தமக்குள் தீமையை வென்றிடும் நிலைகளை சிருஷ்டித்துக் கொண்டவன் துருவ மகரிஷி.

தீமைகளை வெல்லும் உணர்வின் தன்மை துருவ நட்சத்திரத்திலிருந்து வெளிவருவதைச் சூரியனின் காந்த சக்தி கவர்ந்தால் ரிஷியால் உருவாக்கப்பட்ட குழந்தைதான் “நாராயணனின் அபிமான புத்திரன்” ஆகின்றது.

சூரியன் தான் ஒளியின் சிகரமாக இருந்து ஒன்றைத் தான் கவர்ந்து மற்றொன்றை எப்படி இயக்குகின்றதோ இதைப்போன்று மனிதனானபின்

1.துருவ நட்சத்திர உணர்வின் ஒளிகளை எவர் நுகர்கின்றாரோ

2அவரின் உணர்வுகள் தீமைகளைப் பிளந்து

3.உண்மைகளைத் தனக்குள் உணர்த்தும்

4.என்று இந்தக் கண்கள் அதைக் காட்டிக் கூறுகின்றது.

அப்போது பிரம்மாவும் சிவனும் விஷ்ணுவும் ‘’ஐயோ..! அவன் கலகப்பிரியன் ஆயிற்றே.., கலகங்கள் இனி என்ன நடக்கப் போகின்றதோ…!’’ என்று அஞ்சுகின்றனர்.

அப்போது கண்ணன் சொல்கின்றான்..,  ‘’கலகங்கள் நன்மையில் தானே முடிகின்றது தீமையல்லவே..,!” இதையெல்லாம் உணர்த்துகின்றனர் ஞானிகள்.

நம்மிடத்தில் சேர்ந்துள்ள வேதனையின் உணர்வுகள் நமக்குள் அணுக்களாக விளைந்திருக்கும் நிலையில் “கண்ணன் காட்டும் வழியில்” துருவ மகரிஷிகளின் அருளுணர்வுகளைக் கவர்ந்து நம்முள் இணைக்க வேண்டும்.

அப்படி இணைக்கும் பொழுது  நம்முள் விளைந்துள்ள  வேதனையின் உணர்வுகளுக்கும் துருவ மகரிஷிகளின் அருள் உணர்வுகளுக்கும் போராகிக் கலகப்பிரியனாகி விடுகின்றது.

இதெல்லாம் ஞானிகள் நமக்கு உணர்த்திய நிலைகள்.

3.தீமை செய்யும் உணர்வுகளை வகுந்தால் “நரசிம்மா”

கண்ணன் காட்டிய நிலைகள் கொண்டு மகாஞானிகளின் அருளுணர்வுகளை நம்முள் செலுத்தும் பொழுது “நம்முள் ஞானியின் உணர்வுகள் பிராணாயாமம்”.

நாம் பிறருடைய துயரமான உணர்வுகளை எண்ணி நம் உடலுக்குள் சேர்க்கும் முன்.., “நம் ஆன்மாவாக.., மணமாக மாறுகின்றது”.

ஆன்மாவாக இருந்தாலும் வரும் மகரிஷிகளின் அருள் உணர்வுகளைக் கண்ணின் நினைவு கொண்டு உயிருடன் ஒன்றி

1.‘’மகரிஷிகளின் அருள்சக்தி என் உடல் முழுவதும் படர வேண்டும்

2.என் ஜீவான்மா பெற வேண்டும்’ என்று

கண்ணான கண்களின் நினைவலைகளை உட்புறமாகச் செலுத்தப்படும் போது நாம் எண்ணிய உணர்வுகள் பிராணாயாமம்.

1.நாம் ஒரு பானைக்குள் போட்டு வேக வைக்கும்போது

2.அதனின் சத்து கொதித்து அதனின் மணம் வெளி வருவதைப் போன்று

3.நாம் எண்ணி எடுக்கும் அருள் ஞானிகளின் உணர்வுகள் ஜீவன் பெற்று

4.அந்த மணத்தின் வீரியத்தின் தன்மை உள் நின்று வெளிவருவது

5.நாம் வேதனைப்பட்ட உணர்வின் தன்மையைப் “பிளக்கின்றது”.

‘’உயிரான அவன்.., வாசற்படி மீது அமர்ந்து இரண்யனை மடி மீது அமர்த்திப் பிளந்தான்’’ என்று எடுத்துரைக்கப்பட்டது. “தீமைகளை வகுந்தான்..,” என்று காட்டப்பட்டது.

இதுதான்,  கண்ணன் காட்டிய நிலைகள் கொண்டு அருள் மகரிஷிகளின் உணர்வுகளை நாம் எண்ணும்போது உயிரான நிலைகள் ‘’ஓ…’’ என்று பிரணவமாகி நுகர்ந்த உணர்வின் சக்தி பிரம்மாவாகி உடலுக்குள் அனைத்து நிலையும் இணைத்துச் சிருஷ்டிக்கின்றது.

அதனின் ஜீவனாகி ஓங்கி விண்ணின் வீரிய சத்தாக உள் நின்று வெளிப்படும் உணர்வின் துணை கொண்டு வளர்ந்திருக்கும் தீமையைப் பிளக்கின்றது.

நாம் மகாஞானியின் உணர்வை நேர்முகமாக உள் சுவாசித்துத் தீமையை அகற்றிடும் நிலையாக அருள் உணர்வின் தன்மையை சேர்க்கும் நிலைதான் ‘’நரசிம்ம அவதாரம்..,’’ என்கிறோம்.

துருவ நட்சத்திரத்திலிருந்தும் சப்தரிஷி மண்டலங்களிலிருந்தும் வெளிப்படும் உணர்வின் ஒளியலைகளை நமக்குள் கவர்ந்து ஆன்மாவாக மாற்றி நம்மில் வந்து மோதும் தீய உணர்வுகளைப் பிளந்து உயிரில் இணையும் உணர்வினை ஒளியின் உணர்வாக இணைக்கவேண்டும்.

தீமைகள் “என்றும் நம்முள் நுழையாதபடி..,” தடைப்படுத்திடல் வேண்டும். இவ்வாறு தீமையின் தன்மை நம்முள் நுழையாதபடி தடை செய்வதைத்தான் ‘’நரசிம்மன்’’ என்றார்கள் ஞானியர்கள்.