அகஸ்தியன் துருவன் ஆற்றல்கள் எப்படிக் காலத்தால் மறைந்தது…?

பல இலட்சம் ஆண்டுகளுக்கு முன் வாழ்ந்த அகஸ்தியனைப் பற்றிப் பல தடவை சொல்லியுள்ளோம்.

காடுகளில் வாழ்ந்த அகஸ்தியனின் தாய் தந்தையர் காட்டு விலங்குகளில் இருந்து தப்பிக்கப் பல விதமான பச்சிலைகளையும் மூலிகைகளையும் அரைத்துத் தங்கள் உடலில் பூசிக் கொள்கிறார்கள்.

பாம்பினங்களோ மற்ற மிருகங்களோ இவர்கள் உடலில் பூசிய மணத்தை நுகர்ந்தபின் விஷத்தன்மை ஒடுங்கி விலகிச் செல்கிறது. யானைகளும் மூர்க்கத்தனமாகத் தாக்கி உணவாக எடுக்கும் நிலைகளில் இந்தப் பச்சிலையின் மணம் பட்ட பின் அந்த விஷத்தின் தன்மை ஒடுங்குகின்றது.

இரவிலே குகைகளில் படுத்திருக்கும் போதும் பச்சிலைகளையும் மூலிகைகளையும் பரப்பி வைத்துக் கொள்கிறார்கள். மற்ற உயிரினங்கள் இரை தேடி வந்தாலும் இதை நுகர்ந்த பின் இது மயக்கமடைந்து இவர்கள் பக்கம் வராது வேறு பக்கம் சென்று விடுகிறது. அவர்கள் பயமின்றித் தூங்குகின்றார்கள்.

சந்தர்ப்பத்தால் கருவுறும் சமயம் இவர்கள் பூசிய முலாம்களைக் கருவிலே உருவாகும் அந்த குழந்தைக்கும் போய்ச் சேர்கின்றது. நுகர்ந்த உணர்வுகள் கருவிலே இணைந்து நஞ்சை நீக்கிடும் அணுக்களாகப் பெறுகின்றது.

இப்படி உருவான குழந்தை (அகஸ்தியன்) பிறந்த பின் சூரியனை உற்றுப் பார்க்கின்றான்.

சூரியனை நம்மால் காண முடியவில்லை… கண் கூசுகின்றது. ஆனால் அகஸ்தியனோ சூரியனுக்குள் நடக்கும் நிகழ்ச்சிகளைக் காணுகின்றான். மோதலில் ஒளிப் பிளம்புகள் வருவதை இவன் உற்றுப் பார்த்து அந்தப் பிஞ்சு உள்ளத்திலே சிரிக்கின்றான். மகிழ்கின்றான்.

பிரபஞ்சத்தின் உணர்வுகள் அதன் தொடர் அலை வரிசையில் எங்கு செல்கின்றதோ பிரபஞ்சத்தைப் பற்றியும் இளம் பருவத்திலேயே அவன் உணர்கின்றான்.

அவன் மகிழ்கின்றான். ஆனால் சொல்லால் வெளிப்படுத்தும் நிலை இல்லை.

1.நம் பிரபஞ்சத்தில் உள்ள 27 நட்சத்திரங்கள் பிற மண்டலங்களில் இருந்து கவர்வதும்
2.அதனின் உணர்வுகள் ஒரு நட்சத்திரத்திற்கு ஒரு நட்சத்திரம் மோதும் போது மத்தாப்பு போல ஒளி அலைகளாக மாறுவதையும்
3.ஒரு உணர்வுக்கு ஒரு உணர்வுகள் மாறுபட்டு மின் அணுக்களாக மாறுவதையும்
4.வான வீதியில் நடக்கும் இந்த அதிசயங்களை வேடிக்கையாகப் பார்த்துக் கொண்டிருக்கின்றான் அகஸ்தியன்.
5.விஷத்தை அடக்கிடும் உணர்வின் ஆற்றலை அவன் பெறும் போது
6.நுகரும் உணர்வுகளை அவன் உயிர் ஞானத்தின் வழித் தொடரிலே இயக்கி
7.ஒளியின் சிகரமாக எதையும் அறியும் அறிவாக அந்தப் பிஞ்சு உள்ளத்தில் அவனுக்குள் விளைகின்றது.
8.நுகர்ந்த உணர்வுகள் அனைத்தும் அவனுக்குள் விளைகின்றது.

இப்படி அவன் வளர்ந்து வரும் நிலைகளில் அகஸ்தியனைத் தூக்கிக் காடுகளுக்குள் சென்றால் மற்ற மிருகங்களோ யானையோ புலியோ பாம்போ மற்ற விஷ வண்டுகளோ இவர்கள் அருகிலே வருவதில்லை.

தனித்து இவன் காட்டுக்குள் சென்றால் மிருகங்கள் அனைத்தும் இவனைக் கண்டு பதுங்கி வருவதும் இவனுக்குப் பின் வருவதும் போன்ற நிலையாகின்றது. இவன் ஓர் அரசன் ஆகின்றான்.

தன் ஐந்தாவது வயதில் நம் பூமி கவரும் துருவத்தின் ஆற்றலை அறிகின்றான். அகஸ்தியன் துருவனாகின்றான்.

ஆனால் காவியங்களில் காட்டும் பொழுது அந்தத் துருவனை ஒரு அரசனாகப் பிற்காலங்களில் காட்டிவிட்டார்கள். அதற்குப் பின் அவனின் சரித்திரம் இருக்காது.

அவன் கடும் ஜெபம் எடுத்தான் என்று அவனை அரசன் என்ற நிலைகள் கொண்டு தான் காட்டினார்களே தவிர அந்தத் துருவன் துருவ மகரிஷியாகி எவ்வழியில் விண்ணுலகம் சென்றான் என்ற நிலைகள் இல்லை.

ஆனால் இந்தக் காவியங்களை எல்லாம் (புலையர்…) “புலஸ்தியர்..” தான் வெளி உலகிற்குச் சொன்னார் என்று சொல்வார்கள்.

ஓர் அரசனுக்கு இரண்டு மனைவி. இரண்டு பேருக்கும் அவரவர்களுக்கு குழந்தை உண்டு.

ஒரு அரசி தன் குழந்தையைக் கொஞ்சிக் கொண்டிருக்கும் பொழுது அதே சமயத்தில் இன்னொரு தாயின் மகன் தன் தந்தையிடம் வந்து அது அமர்ந்து அது கொஞ்ச வேண்டும் என்று உணர்வுகள் வரப்படும் போது இந்தத் தாய் அவனைக் கொஞ்ச விடாது தடுக்கின்றது.

ஆகையினால் வெறுத்துக் கொண்டு காட்டிற்குள் சென்றான். அங்கே தனித்துத் தவம் இருந்தான் என்று உண்மையின் இயக்கங்களை நாம் அறியாதபடி தவறின் முறைகளைக் காட்டிவிட்டார்கள்.

துருவனின் (அகஸ்தியனின்) இயக்கத்தை நாம் அறிந்திடாது அரசருக்குகந்த நிலைகளாகப் பல நிலைகளைச் சொல்லி அசுர உணர்வுகளும் மற்ற குணங்களும் என்ற நிலைகளில் காவியங்களைப் படைத்து மகாபாரதம் இராமயாணம் போன்ற நிலைகளைக் காட்டுகின்றனர்.

கந்த புராணம் சிவ புராணம் என்று வந்தாலும் அதில் அகஸ்தியன் கணபதியை வணங்கினார். அதனால் அவருக்கு அதீத சக்தி ஏற்பட்டது. வாதாபி கணபதியை அகஸ்தியன் வணங்கியதால் அவரை யாரும் எதிர்த்து ஒன்றும் செய்ய முடியாது என்று இப்படித்தான் பறைசாற்றி விட்டார்கள்.

அகஸ்தியர் பெற்ற ஆற்றல்களை முழுமையும் காட்டாதபடி காவியத் தொகுப்புகளில் ஒவ்வொருவரும் அவரவருக்கு தக்கவாறு வெளிப்படுத்தி விட்டனர்.

1.பல பல நூல்களைப் படித்தவர்கள் உண்மையின் நிலைகள் உணராது
2.தான் படித்ததே… தனக்குத் தெரிந்ததே “பெரிது” என்று வாதிட்டுக் கொண்டு
3.அவர்கள் முன் மொழிவதைச் சட்டமாக்கப்பட்டு மந்திரங்களாகச் செயல்படுத்தி விட்டார்கள்

அகஸ்தியர் அந்த மந்திரத்தை ஜெபித்தார் அந்த ரிஷி இந்த மந்திரத்தை ஜெபித்தார் என்று மனித உடலில் உருவான உணர்வை எடுத்து அந்த உணர்வுகள் பதிவான பின் அவன் இறந்தால்
1.இதே மந்திரத்தை இன்னொருவர் ஜெபித்தால்
2.அந்த ஆன்மாவைத் தனக்குள் கைவல்யப்படுத்தும் நிலையாகச்
3.சாகாக்கலையாக உருவாக்கி விட்டார்கள்.

அகஸ்தியன் துருவனாகி துருவ மகரிஷியாகி துருவ நட்சத்திரமாக ஒளியின் சரீரமாகப் பெற்ற அந்த “வேகா நிலைக்கு” ஒவ்வொருவரையும் அழைத்துச் செல்லும் மார்க்கத்தையே மாற்றி விட்டார்கள்.

“நேரலை மூலமாக (LIVE” டி.வி.யை ரசித்துப் பார்க்கும் போது  நடந்த நிகழ்ச்சி

இப்போது விஞ்ஞான அறிவால் இன்று இயந்திரத்தின் மூலமாகப் பதிவு செய்த படங்களை (LIVE) ஒலி ஒளி என்ற நிலைகளில் செயற்கைக் கோள் உதவியுடன் டி.வி. ஸ்டேசன் மூலமாக நேரடியாக ஒலி பரப்புகின்றார்கள்.

அதைச் சூரியனின் காந்த சக்திகள் கவர்ந்து அலைகளாக மாற்றுகின்றது.

அதே இயக்கச் சக்தியுடன் தொடர் கொண்ட அதே அலை வரிசையில் நம் வீட்டில் டி.வி.யையோ இன்டெர்னெட் மூலமாகவோத் திருப்பினால் எந்த அலை வரிசையில் வெளிப்படுத்துகின்றனரோ அதனைக் கவர்ந்து அங்கே நடக்கும் காட்சிகளைப் பார்க்கின்றோம்.

விளையாட்டுத் திடல்களில் (STADIUM) விளையாடுகின்றனர். அந்தத் திடல்களில் விளையாடும் போது அதற்குகந்த இயந்திரத்தைக் கொண்டு அதை நேரலை ஒலி ஒளிபரப்பு என்று செய்கின்றார்கள்.

இன்ன நேரத்தில் இன்ன அலை வரிசையில் ஒளிபரப்பாகின்றது என்றால் அதன் வழி நாம் நேரடியாகக் காண முடிகின்றது.

அங்கே விளையாடுபவன் உணர்வுபூர்வமாக விளையாடுகிறான் என்றால்
1.ஒரு ஆட்டக்காரன் மேல் நாம் மனதைச் செலுத்தினால்
2.அவன் ஜெயிக்க ஜெயிக்க நமக்கும் மிகுந்த மகிழ்ச்சி உண்டாகும்.
3.அவன் ஜெயித்து வரும் நினைப்பில் ஒரு தரம் வீழ்ந்து விட்டால்
4.அடடா…! என்று உடனே வேதனை உணர்வு வரும்.

தன்னை அறியாமலே ஆட்டம் விளையாடுபவன் மீது பற்று கொண்ட உணர்வுகளால் தோல்வி அடைந்தால் வேதனைப்படும் உணர்ச்சிகளை ஊட்டி விளையாட்டு அரங்கைப் பார்க்கப்படும் போது அங்கே அமரவிடாது துடித்து எழுந்து வருவான்.

அப்பொழுது பகைமை கொண்ட உணர்வுகள் அங்கே வருகின்றது. எந்த விளையாட்டு வீரனின் மேல் பற்று அதிகமானதோ நாளடைவில் “இப்படி விளையாண்டு விட்டானே…!” என்று எண்ணும் பொழுது அவன் மேல் வெறுப்பாகின்றது.

நம் தினசரி வாழ்க்கையில் டிவியிலும் சரி இன்டெர்னெட் மூலமாகவும் சரி இவ்வாறு ஒளிபரப்புகளைப் பார்க்கும் பொழுது சந்தர்ப்பத்தால் நாம் நுகர்ந்தறிந்த உணர்வுகள் அறியாமலே எப்படி நம்மை இயக்குகின்றது…? என்று ஒவ்வொருவரும் பார்க்கலாம்.

இது லண்டனில் நடந்த ஒரு நிகழ்ச்சி. ஒருவர் டி.வி. மூலமாக அரங்கத்தில் விளையாடும் நிகழ்ச்சியைப் பார்த்துக் கொண்டு உள்ளார்.

உற்றுப் பார்த்துக் கொண்டிருக்கும்பொழுது அவரின் மகன் இடைமறித்து ஏதோ சொல்கின்றான். சொன்னவுடனே தன் மகனைத் துப்பாக்கியால் சுட்டு விட்டான்.

1.விளையாட்டை உற்றுப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாலும்
2.மகன் மேல் பற்று கொண்டிருந்தாலும்
3.தன் மகன் பண்பால் அவன் எதையோ சொல்ல முயற்சிக்கின்றான் என்றாலும்
4.விளையாட்டைத் தான் டி.வி.யில் பார்ப்பதைத் தடுக்கின்றான் என்ற அசுர உணர்வு கொண்டு
5.தன் மகனையே துப்பாக்கியால் சுடுகின்றான்.

விஞ்ஞான உலகில் வாழும் மனிதன் விஞ்ஞான அறிவு கொண்டு வாழப்படும் போது “அஞ்ஞான வாழ்க்கையே” அவன் வாழுகின்றான். மெய் ஞான வாழ்க்கைக்கு அவனால் வர முடியவில்லை.

அஞ்ஞான வாழ்க்கை வரப்படும் போது எங்கோ நடக்கும் நிகழ்ச்சிகளைப் பார்க்கும் போது அதன் மேல் அவன் பற்று கொண்டு விளையாடும் போது அவனுடைய செயல்களை ஆர்வமாகக் கவனிக்கின்றான்.

ஆனால் அந்த நேரங்களில் தன்னுடைய பிள்ளை அருகிலே வரப்படும் போது
1.”இவனால் நமக்குத் தடையாகின்றது…!” என்று இந்த வெறி கொண்டு அவனைச் சுடுகின்றான்
2.அவன் பிள்ளை தவறு செய்தானா…? இல்லயே…!

அவன் நுகர்ந்த சந்தர்ப்பம் இது உருவாகி உணர்ச்சிகளை இயக்கி அவனைத் தாக்கச் செய்கின்றது. ஆகவே விஞ்ஞான அறிவால் அஞ்ஞான வாழ்க்கை தான் வாழுகின்றான்.

தன் மகன் கூறும் உணர்வை தந்தையால் கேட்க முடியவில்லை. எதனால் இவன் கூறினான் என்ற நிலையை அறிய முடியவில்லை.

பையனும் தான் தாக்கப்படும் போது அவனிடம் இருக்கும் துப்பாக்கியை வாங்கித் தந்தையின் மண்டையிலே அடித்து உடைத்து விடுகின்றான்.

இவ்வாறு பற்றுடன் டி.வி..யைப் பார்க்கும் நிலையில் அதற்குத் தடையானால் சிந்தனைகள் குறைந்து அசுர உணர்வின் இயக்கமாகத்தான் மாற முடிகின்றது.

விஞ்ஞான அறிவு மனிதனுடைய உடல் இச்சைக்குத்தான் கொண்டு செல்கிறது. அஞ்ஞான வாழ்க்கை வாழ்வதற்குத்தான் அடிகோலுகிறது. மனிதனின் சிந்தனைகளை அழித்துக் கொண்டிருக்கின்றது.

இதையெல்லாம் தெளிவாகத் தெரிந்து கொள்ளுங்கள்.

ஆனால் தன்னை அறிந்து… இந்த மண்ணை அறிந்து… “விண்ணை அறிந்தவர்கள்” இன்று மெய் ஞானிகளாக அழியா ஒளிச் சரீரம் பெற்று சப்தரிஷி மண்டலத்தில் பேரானந்தப் பெரு நிலை பெற்று வாழ்கின்றார்கள்.

அந்த மெய் ஞானிகளின் அருள் சக்தியை நாம் பெற்றால் மனிதன் என்ற முழுமை அடைந்து இந்தப் பிறவியின் பலனை அடைந்து பிறவா நிலையை அடையலாம்.

ELECTRONIC CONTROL போல் தீமைகளை நிறுத்திட முடியும்…! 

வெளியிலே பார்த்தீர்கள் என்றால் எத்தனையோ பேர் தவறு செய்கின்றார்கள். உங்களுக்கு யாரும் தீங்கு செய்ய வேண்டாம்.

ஒருத்தன் ஒருவன் உதைக்கின்றான் என்று பார்த்தீர்கள் என்றால் என்ன ஆகின்றது…? அந்த உணர்வுகள் நம் நல்ல குணத்துடன் சேர்த்து கெட்டதாகி விடுகின்றது.

நாம் தவறு செய்யவில்லை என்றாலும் தவறு நடப்பதைப் பார்த்ததும் “ஜிர்ர்ர்…” என்று நமக்குக் கோபம் வருகின்றது. அதை எப்படிச் சமப்படடுத்ததுவது அல்லது மாற்றுவது…?

உதாரணமாக ஒரு கம்ப்யூட்டரில் பதிவாக்கி ஆணையிட்டு (PROGRAMMING) வைத்து விடுகின்றார்கள். எதன் வலு இருக்கின்றதோ அதற்குக் கீழே மாற்றமானால் அந்தத் தணிந்ததை அதை அடக்குகின்றது.

அதாவது அடக்கக்கூடிய ஒலியின் அறிவைக் கொடுத்தோம் (ELECTRONIC CONTROL) என்றால் அது இதை அடக்குகின்றது. இயந்திரத்தையோ அல்லது அதனின் செயல்பாடுகளைச் சீராக்கி இயக்குகின்றது.

மழை காலமோ குளிர் காலமோ வருகிறதென்று சொன்னால் அந்தந்தப் பருவ காலத்தில் வெப்ப நிலை மாற்றமாகின்றது.

தன்னிச்சையாக (AUTOMATIC) கம்ப்யூட்டரில் போட்டுப் பதிவு செய்து ஆணையிட்டு வைத்திருக்கின்றார்கள். வெப்பம் குறைகிறது என்று சொன்னால் அது அந்தக் குளிர்ச்சி ஆனவுடனே “டக்…” என்று மாற்றி சமமான வெப்பத்தைக் கொடுக்கின்றது. (AIR CONDITIONER, FRIDGE)

வெப்பம் அதிகமானால் இதை நிறுத்துகின்றது. மீண்டும் குளிர்ச்சியைக் கொடுக்கின்றது. வெப்பத்தைச் சமப்படுத்துகின்றது.

இயந்திரம் இந்த வேலையைச் செய்கின்றது. ஆனால் அந்த இயந்திரத்தை உருவாக்கியதே மனிதன் தான். இது இந்த வேலை தான் செய்ய வேண்டும் என்று கட்டளை இடுகின்றான். அந்த ஆணைப்படி அது இயக்கிச் சீராக்குகின்றது.

புற நிலைகளுக்கு இதை விஞ்ஞானிகள் செய்தாலும் அக நிலைக்கு நம்முடைய மெய் ஞானிகள் காட்டிய முறைப்படி ஆறாவது அறிவு கொண்டு அந்த மகரிஷிகளின் அருள் சக்திகளை எடுத்துப் பழகிக் கொள்ள வேண்டும். அப்படிப் பழகிக் கொண்டால்
1.தீமைகள் வரும் சமயம் உடனடியாக அதை அறிந்துணர்ந்து அடக்க முடியும்.
2.எந்தெந்த உணர்வுகளை எப்படி எப்படிச் சமப்படுத்த வேண்டும் என்ற
3.அறிவின் ஞானம் நமக்குக் கிடைக்கும்.

ஒரு சப்… என்று இருக்கின்ற மாவில் காரத்தைப் போட்டால் காரம் ஒடுங்குகின்றது. சுவை வருகின்றது.

இதே மாதிரித் தான் நம் வாழ்க்கையில் தீமைகள் வரும் சமயம் அந்த மகரிஷிகளின் அருள் ஒளியை அதனுடன் இணைத்து அதை அடக்கிப் பழகுதல் வேண்டும்.

ஒரு தீபத்தைக் காட்டியவுடனே வழி (பாதை) தெரிகின்றது. இது தான் தீப வழி. அதாவது
1.வெளிச்சத்தில் நாம் வாழ வேண்டும்
2.தெளிவாக வாழ வேண்டும்…. தெளிந்து வாழ வேண்டும்
3.நாம் எதிலும் “தெளிவாக இருக்க வேண்டும்” என்பது தான் அதனுடைய பொருள்.

தீபம் என்றால் வெளிச்சம். தீபம் இருந்தால் தானே வெளிச்சமாகின்றது. அதன் வழியில் நாம் நடக்க வேண்டும். ஒவ்வொரு நாளும் நாம் அந்த மகரிஷிகளின் அருள் ஒளியை எடுத்துக் கொண்டே வந்தால் நம் வாழ்க்கையை ஒழுங்குபடுத்திக் கொள்ளலாம்.

பக்தி கொண்ட ஆத்மா இறந்த பின் எங்கே செல்கின்றது…? 

குருநாதர் ஒரு கிராமத்துப் பக்கம் என்னைப் போகச் சொன்னார். போனேன். அங்கே ஒரு கிழவி அதற்கு வாரிசு இல்லை.

அந்த அம்மாவிற்கு நிறையச் சொத்துக்கள். முருக பக்தி மிகவும் அதிகம்.

எல்லாக் கோயிலுக்கும் போய் தர்மத்தையும் எல்லாவற்றையும் செய்து நமக்கு எதற்கு…? எல்லாரும் நன்றாக இருக்க வேண்டும்…! என்ற எண்ணத்தில் இப்படியே செய்தது.

ஆனால் கடைசியில் என்ன செய்து விட்டார்கள்….!

அந்த அம்மாவை ஏமாற்றிச் சொத்தையெல்லாம் எழுதி வாங்கிவிட்டார்கள். இதைக் கவனிப்பதற்கு யாரும் இல்லை.

அனாதையாக்கிவிட்டார்கள். அது ஒரு சிறிய குடிசையில் இருக்கின்றது. அந்தக் குடிசை அருகில் போய் உட்காரச் சொன்னார் குருநாதர்.

உள்ளே அம்மா அங்கே புலம்பிக் கொண்டிருக்கின்றது.

முருகா…! நான் நன்றாக இருக்கிற நேரத்தில் என் மடி மீது அமர்ந்து என்னிடம் கொஞ்சினாயே…! எதை நினைத்தாலும் நீ நல்ல வழியைக் காட்டினாயே..!

என் சொத்தையெல்லாம் பறித்துக் கொண்ட பிற்பாடு உன்னைக் கூட இங்கே வரக் காணோமே… நீ கூட எனக்கு எதிரியாகி விட்டாயா…?” என்று சப்தம் போடுகின்றது.

உடல் சரியில்லாமல் வயிற்றோட்டமாகப் போய் அந்த வீடே நாற்றமாக இருக்கின்றது. உள்ளுக்குள் இருக்க முடியவில்லை.

இதைப் பார்த்தவுடனே எல்லோருமே விலகிப் போய் விடுகிறார்கள். யாருமே கவனிப்பதில்லை.

சொத்தை வாங்கியவர்களோ சீக்கிரம் இது தொலையட்டும்…! எப்படா தொலையும்…? என்று அவர்கள் எதிர்பார்த்துக் கொண்டிருக்கின்றார்கள்.

என்னாலும் நாற்றம் தாங்க முடியவில்லை.

குருநாதர் சில உணர்வுகளை எடுத்து “இந்த மாதிரிச் செய்…!” என்று சொல்லிவிட்டு உள்ளே போகச் சொல்கிறார். நாற்றம் அடங்குகின்றது. நல்ல வாசனை வருகின்றது.

அந்த அம்மாவிற்குக் கண்ணும் சரியாகத் தெரியவில்லை. அரைப் பார்வையாக இருக்கின்றது. என் காலடிச் சப்தம் கேட்டவுடனே அப்பா… “முருகா… நீ வந்து விட்டாயாடா…!” என்று கேட்கிறது. என்னை முருகன் என்று நினைக்கின்றது.

நான் வந்து விட்டேன் என்று சொல்கின்றேன்.

“முருகா என்னை நீ காப்பாற்று…!” என்று சொன்னவுடனே அந்த ஆன்மா பிரிகின்றது. முருகன் மேல் எண்ணத்திற்குப் போகின்றது.

யார் யாரை எல்லாம் இது காப்பாற்றியதோ அவர்கள் எண்ணம் அதிகமாகி அவர்கள் எண்ணத்திற்குப் போகின்றது.

உயிர் பிரிந்து போனவுடனே அதற்குப் பின்னாடியே என்னைச் சுற்ற விடுகிறார் குருநாதர்.

யார் யாரையெல்லாம் அந்த அம்மா பதிவு செய்து கொண்டார்களோ தன்னுடைய சொத்தை அபகரித்தார்களோ அவர்கள் பேரைச் சொல்லி அங்கே புலம்புகின்றது.

அதைத் தேடி “இன்னார்” என்று சொல்கின்றது. நானும் அந்த இடத்திற்குப் போனேன்.. பார்க்கின்றேன்…!

அந்த அம்மா அவர்களைச் சாபமிடுகின்றது. சாப அலைகள் பட்டபின் அந்த வீட்டில் என்னென்ன அவஸ்தைப்படுகின்றார்கள் என்று அதையெல்லாம் அங்கே வட்டமிட்டுப் பார்க்கின்றேன்.

ஏனென்றால் தொடர்ந்து ஐந்தாறு மாதம் அங்கே என்னென்ன நடக்கிறது பார்க்கச் சொன்னார் குருநாதர்.

1.இயற்கை எப்படி ஒரு மனிதனுக்குள் விளைந்தது உடலை விட்டுப் பிரிந்து போன பிற்பாடு
2.உயிராத்மா அடுத்து எந்த நிலை ஆகிறது…?
3.ஒன்றுடன் ஒன்று எப்படிச் சேர்கின்றது..?
4.தெய்வமாகக் காட்சி கொடுப்பது…. சாமியாராகக் காட்சி கொடுக்கிறது… “இது எல்லாமே இப்படித்தான்…” என்று இதைத் தெளிவாகக் காட்டுகிறார் மாமகரிஷி ஈஸ்வராய குருதேவர்.

எதை நமக்குள் அதிகமாகப் பதிவு செய்தமோ அந்த உணர்வுகள் விளைந்து வெளிவந்த பிற்பாடு
1.அந்த உயிரான்மா எப்படிப் போகின்றது…
2.அடுத்த உடல்களுக்குள் சென்று மீண்டும் வேதனைப்படுத்தும் நிலையாக எப்படிச் செயல்படுகிறது…?
3,நஞ்சின் தன்மை அதிகமான பின் விஷம் கொண்ட உயிரினங்களாக எப்படி மனிதன் மாறுகிறான் என்று
4.நேரடியாக இப்படி அனுபவபூர்வமாகக் காட்டினார் குருநாதர்.

அதையெல்லாம் தெரிந்து கொண்ட பிற்பாடு பக்தி என்பது எப்படி இருக்க வேண்டும்..? என்று இதைச் சொல்கின்றார் குருநாதர்.

இந்த மனித வாழ்க்கையில் மகரிஷிகள் வெளிப்படுத்தும் அருள் உணர்வுகளைச் சேர்த்து எல்லோரும் அந்த மகரிஷிகளின் அருளால் நலமும் வளமும் பெறவேண்டும் என்ற இந்தப் பக்தி இருந்தால் இது நமக்கு அழியாச் சொத்தாகின்றது.

உயிராத்மா உடலை விட்டுச் செல்லும் பொழுது அந்த மகரிஷிகளின் அருள் வட்டத்தில் அழியா ஒளிச் சரீரம் பெற முடியும் என்று உணர்த்துகின்றார் குருநாதர்.

தீமைகளை அடக்கி அதன் மீது சவாரி செய்ய வேண்டும்…! 

விநாயகனை வணங்காமல் கோயிலுக்குள் போனால் பலன் ஏதும் இல்லை என்று சொல்கிறோம். அந்த நல்ல வினை எது…? நல்ல வினையை எப்படி நமக்குள் சேர்க்க வேண்டும்…? நல்ல பலனை எப்படிப் பெறவேண்டும்…?

1.அந்த அருள் மகரிஷிகளின் அருள் சக்தி நாங்கள் பெற வேண்டும்.
2.அது எங்கள் உடல் முழுவதும் படர வேண்டும்.
3.எங்கள் ஜீவாத்மா பெற வேண்டும் என்று எண்ண வேண்டும்.
4.அதாவது தீமைகளை வென்ற வினைகளை நமக்குள் சேர்க்க வேண்டும்.

நாம் யார் யாரை எல்லாம் பார்க்கின்றோமோ அவர்கள் எல்லாம் மகரிஷிகளின் அருள் சக்தி பெறவேண்டும். வாழ்க்கையில் நலமும் வளமும் பெறவேண்டும்.

ஏனென்றால் நாம் பார்த்தவர்கள் எல்லாம் நம்மிடம் இருக்கின்றார்கள். அதாவது அவர்களின் உணர்வுகள் எல்லாம் நம் உடலுக்குள் இருக்கின்றது என்று குருநாதர் உணர்த்துகின்றார்.

எத்தனையோ பேரைப் பார்த்த அந்த உணர்வுககள் அனைத்தும் பல பல வினைகளாக நமக்குள் விளைந்திருக்கின்றது. அதற்குள் அந்த மகரிஷிகளின் உணர்வை இணைக்கச் செய்து நல்ல வினைகளாக மாற்ற வேண்டும்.

குருநாதரைச் சந்தித்த ஆரம்பத்தில் இதை எனக்கு உணர்த்துவதற்காக என்ன செய்தார்….?
1.விநாயகர் மேலே சவாரி ஏறி உட்கார்ந்து
2.”நான் தான்டா விநாயகன்…” என்று சங்..சங்…சங்… என்று குதிக்கின்றார்,

வருகின்றவர்கள் போகின்றவர்கள் எல்லாம் இதைப் பார்த்து என்ன சொல்கிறார்கள்.

ஏனய்யா…! பைத்தியத்தைக் கொண்டு இப்படி விநாயகர் மேலே ஏற விட்டு வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டிருக்கின்றாய்…? ஏன் இந்த மாதிரிச் செய்து கொண்டிருக்கின்றாய்…? என்று கேட்டார்கள்.

அவர்கள் சொல்வதைப் பார்த்தால் எனக்குக் கஷ்டமாகத் தான் இருந்தது.

ஆனால் குருநாதர் விளக்கம் கொடுக்கும்போது தான் அதனின் உட்பொருள் என்ன என்று அறிய முடிந்தது.

எது….?

நமக்குள் எதை அடக்க (சவாரி) வேண்டும்…? என்று உணர்த்துகின்றார்.

குருநாதர் முதலிலே இந்த மாதிரி வேலைகளைச் செய்வார். ஆனால் பின்னாடி தான் உண்மைகளை எல்லாம் விளக்கிக் காட்டுவார்.

1.நான் பார்க்கின்றவர்கள் எல்லாம் நன்றாக இருக்க வேண்டும்.
2.நான் பார்த்தவர்கள் குடும்பம் எல்லாம் நன்றாக இருக்க வேண்டும்.
3.எல்லோரும் மகரிஷிகளின் அருள் வட்டத்தில் மகிழ்ந்து வாழ வேண்டும் என்ற இந்த உணர்வுடன்
4.அந்த மகரிஷியின் அருள் சக்தியை நீ பெறுவதற்கு உன் எண்ணம் முயற்சியாக இருக்க வேண்டும் என்றார்.